W związku ze stale rosnącym i rozszerzającym się zakresem świadczonych usług, w tym związanych z obsługą podmiotów korporacyjnych, nasza kancelaria zdecydowała się otworzyć nowe biuro. Już od marca 2024 roku kolejna siedziba kancelarii pojawiła się w Katowicach. Można nas znaleźć w Silesia Business Park przy ul. Chorzowskiej 150 (budynek B).

Silesia Business Park to doskonałe miejsce dla prowadzenia biznesu, dogodnie zlokalizowane komunikacyjnie – linie tramwajowe, 15 min drogi od głównej stacji kolejowej centrum. Jest to obiekt klasy A z panoramicznym widokiem. Na terenie parku mieści się stacja miejskiej wypożyczalni rowerów „city by bike” oraz około 600 miejsc parkingowych.

Oddział w Katowicach powierzony został w ręce nowego członka kancelarii – adw. Rafała Macheckiego. Mec. Machecki już od 2009 roku wykonuje zawód adwokata. Posiada bogate doświadczenie w zakresie obsługi prawnej podmiotów gospodarczych, ze szczególnym uwzględnieniem podmiotów z branży motoryzacyjnej oraz medycznej.

To już nasze trzecie biuro. Poza Katowicami można nas również znaleźć w Warszawie (ul. Marszałkowska 76) oraz Poznaniu (ul. Paderewskiego 8).

W uchwale z dnia 21 lutego 2024 r. Sąd Najwyższy orzekł, że

„Wspólnik dwuosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, posiadający 99 procent udziałów nie podlega ubezpieczeniom społecznym na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 5 w związku z art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (jednolity tekst: Dz. U. z 2023 r., poz. 1230)”

Przedmiotowa uchwała przełamuje dotychczasowe niekorzystne wyroki sądów powszechnych. 

Zgodnie z obecnie obowiązującym art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych z dnia 13 października 1998 r. (Dz.U. z 2023 r. poz. 1230 – tekst jednolity) wskazuje, że wspólnik jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością jest zobowiązany do opłacania składek ZUS .

Brzmienie tego przepisu w sposób jednoznaczny wskazuje, że w obecnym stanie prawnym wspólnik jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością jest objęty ubezpieczeniem społecznym. Jednak Zakład Ubezpieczeń Społecznych od lat dokonuje niekorzystnej wykładni analizowanego przepisu wskazując, że osoby prowadzące pozarolniczą działalność zobowiązane są do opłacania składek społecznych w sytuacji gdy w spółce jest więcej niż jeden udziałowiec.

ZUS w swoich rozstrzygnięciach wskazuje, że mamy do czynienia z tak zwanym „ wspólnikiem iluzorycznym” wskazując, że mniejszościowy wspólnik w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością nie ma realnego wpływu na sprawy spółki.

Takie stanowisko nie znalazło potwierdzenia w prezentowanym wyroku.

Zdaniem Sądu Najwyższego stanowisko ZUS należy uznać za nieprawidłowy i nie jest oparte na żadnym przepisie prawa.

Zdaniem Sądu mniejszościowy wspólnik który posiada choćby 1% udziałów, nadal jest pełnoprawnym wspólnikiem spółki kapitałowej i posiadającym wszelkie prawa wspólnika takie jak prawo do dywidendy.

W ustnych uzasadnieniu wyroku sędzia sprawozdawca Zbigniew Korzeniowski, wskazał, że uchwała wynika z przełożenia przepisu – art. 8 ust.6 pkt 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych z dnia 13 października 1998 r.

Przyczyną wprowadzenia przepisu od 1 stycznia 2023 r. było umożliwienie wspólnikom spółki z ograniczoną odpowiedzialnością zatrudnianie się w swoich spółkach jako pracownicy, aby nie wykorzystywać ubezpieczenia rolniczego.

– Jeśli jest dwóch wspólników spółki, to nie ma mowy o jednoosobowej działalności gospodarczej w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością i nie ma znaczenia, czy wspólnik dominuje ze względu na posiadane udziały czy nie – wyjaśniał sędzia Korzeniowski. – A zatem w tej sprawie nie było jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Przepis o ubezpieczeniu więc nie ma zastosowania, schodzi na bok kwestia, czy wspólnik dominuje w spółce czy nie, gdyż trzeba się trzymać ściśle ustawy. Wszelkie inne wykładnie są contra legem.

Uchwałę Sądu Najwyższego należy ocenić pozytywnie przełamuje ona niekorzystną dla przedsiębiorców wykładnie przepisów dokonywaną przez inne składy sędziowskie. Jednak nie jest pewne, czy uchwała ta zostanie zaakceptowana przez ZUS w swoich decyzjach.

Dlatego decyzja o założeniu spółki z.o.o lub przekształceniu JDG w spółkę z.o.o powinna być poprzedzona analizą prawną.

Koniec stycznia przyniósł odpowiedzi na pytania zadane przez Sąd Okręgowy w Warszawie w trybie prejudycjalnym w związku ze sporem pomiędzy Audi AG a GQ (polski przedsiębiorca prowadzący sprzedaż części zamiennych do samochodów, w tym właśnie dla pojazdów Audi). Spór dotyczy korzystania z graficznego znaku towarowego Audi na oferowanej przez GQ części zamiennej, tj. osłony chłodnicy. Używanie to było o tyle nietypowe, ponieważ dotyczyło uwzględnienie miejsca, w którym miał zostać przymocowany oryginalny emblemat Audi.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej miał za zadanie rozstrzygnąć przede wszystkim, czy (i) taka forma używania znaku towarowego Audi mogła naruszać funkcje znaku towarowego, oraz (ii) czy techniczny charakter umieszczenia tego rodzaju elementu na kwestionowanej części zamiennej uzasadnia brak możliwości sprzeciwiania się używaniu znaku towarowego przez podmiot uprawniony.

Punktem wyjścia dla rozważań w niniejszym stanie faktycznym jest art. 14 ust. 1 lit. c rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 2017/1001 z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej („Rozporządzenie”). Zgodnie z nim, właściciel unijnego znaku towarowego nie jest uprawniony do zakazania osobie trzeciej używania w obrocie handlowym unijnego znaku towarowego do celów wskazania lub odniesienia się do towarów lub usług jako towarów lub usług właściciela danego znaku towarowego, w szczególności w przypadku gdy użycie tego znaku towarowego jest niezbędne do wskazania przeznaczenia towarów lub usług, w szczególności jako akcesoriów lub części zamiennych.

W pierwszej kolejności Trybunał pochylił się nad kwestią fundamentalną, a mianowicie – czy mamy w niniejszej sprawie do czynienia z używaniem znaku, które wypełnia przynajmniej jedną z funkcji znaku towarowego (odróżniającą, gwarancyjną, reklamową, inwestycyjną, komunikacyjną bądź ochrony przejrzystości rynku i konsumenta).

Trybunał uznał, że umieszczanie na elemencie chłodnicy kształtu zbieżnego z logotypem Audi, nawet tylko i wyłącznie w celu zamontowania oryginalnego emblematu, w celu sprzedaży tej części zamiennej może, oczywiście z uwzględnieniem oceny podobieństwa, naruszać funkcje znaku towarowego. Twierdzenie to uzasadniono także tym, że do czasu zamontowania oryginalnego emblematu, na kwestionowanej części zamiennej widoczne jest oznaczenie identyczne ze znakiem towarowym Audi.

Tym samym TSUE stwierdził, że osoba trzecia, która bez zgody producenta pojazdów, uprawnionego z rejestracji unijnego znaku towarowego, przywozi i oferuje do sprzedaży części zamienne, na których jest odzwierciedlony znak towarowe tegoż producenta (nawet w charakterze technicznym, pod montaż oryginalnego emblematu), używa oznaczenia w obrocie handlowym w sposób mogący naruszać funkcje znaku towarowego.

Kluczowym jednak dla rozstrzygnięcia tej sprawy była ocena, czy takie używanie mieści się w ramach wspomnianego na wstępnie wyjątku – używania dla oznaczenia przeznaczenia produktu – wobec to którego uprawniony nie może się sprzeciwić.

Trybunał podkreślił, że możliwość powołania się na ograniczenie wyłączności uprawnionego z rejestracji znaku towarowego istnieje wówczas, gdy odniesienie się do takie znaku jest niezbędne do wskazania przeznaczenia oferowanego przez osobę trzecią produktu lub usługi. Takie użycie ma mieć na celu tylko i wyłącznie wskazanie na właściwość towaru lub usługi.

Tymczasem w niniejszej sprawie umieszczenie odwzorowania znaku towarowego Audi miało na celu maksymalne zbliżenie tej części zamiennej do oryginału, a zatem nie służyło wskazaniu jej przeznaczenia. Wobec tego Trybunał wskazał, że takie użycie nie jest objęte ograniczeniem, o którym mowa w art. 14 ust. 1 lit. c Rozporządzenia, a tym samym producent ma możliwość sprzeciwiać się takiemu używaniu jego znaku towarowego przez osobę trzecią (bądź też identycznemu lub podobnemu) w odniesieniu do części zamiennych, jeśli takie użycie polega na umieszczeniu tegoż znaku w celu zapewnienia miejsca na montaż oryginalnego emblematu, przy czym nie ma w tym zakresie znaczenia, czy istnieje techniczna możliwość zamontowania tego oryginalnego emblematu bez umieszczenia na części zamiennej odwzorowania znaku towarowego.

W oparciu o powyższe odpowiedzi i stanowisko TSUE ostateczne rozstrzygnięcie zostanie wydane przez Sąd Okręgowy w Warszawie, przed którym cała sprawa się toczy. To on ostatecznie wskaże zwycięzcę tego toczącego się od 2017 r. sporu.

Sygn. wyroku: C-334/22

Przychód z odprawy emerytalnej oraz ostatniego wynagrodzenia do wysokości 85 528 zł korzysta z tzw. ulgi dla seniorów – pod warunkiem, że wypłata tych świadczeń nastąpi przed wypłatą pierwszej emerytury. Jeśli płatnik nie zastosował zwolnienia, podatnik może je samodzielnie wyłączyć z przychodów opodatkowanych i przenieść do przychodów zwolnionych. Potwierdza to skarbówka w najnowszej interpretacji.

Podatniczka wystąpiła z wnioskiem o interpretację, który dotyczył podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia od opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 154 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (o PIT), tzw. ulgi dla pracujących seniorów.

Jej zatrudnienie ustało 27 września 2023 r. W związku z przejściem na emeryturę, została wypłacona jej 9 października 2023 r. odprawa emerytalna wraz z ostatnim wynagrodzeniem należnym za wrzesień. Od kwoty wynagrodzenia i odprawy pracodawca pobrał zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, mimo że 30 czerwca 2023 r. złożyła ona pracodawcy oświadczenie na formularzu PIT-2, w sprawie stosowania przez płatnika zwolnienia od podatku dochodowego do przychodów podatnika po ukończeniu 60. roku życia w przypadku kobiety (art. 12 ust. 1, art. 21 ust. 1 pkt 154 ustawy o PIT). Płatnik nie zastosował złożonego oświadczenia, ponieważ oświadczenie zgodnie z przepisami obowiązywało do dnia rozwiązania umowy o pracę, tj. do 27 września 2023 r., w związku z rozwiązaniem stosunku pracy i przejściem na emeryturę. Podlegała ona ubezpieczeniom społecznym z tytułu uzyskanych przychodów, była zatrudniona na pełny etat na umowę o pracę. Zgodnie z decyzją ZUS data przyznania jej emerytury to 12 października, natomiast wypłata emerytury nastąpiła 18 października 2023 r.

Ostatnie wynagrodzenie i odprawa przed wypłata emerytury

Podatniczka zapytała organy skarbowe, czy ostatnie wynagrodzenie i odprawę emerytalną (nabycie prawa 27 września) może zakwalifikować w zeznaniu rocznym PIT-36 jako przychód, do którego stosuje się zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu ukończenia przez Panią 60. roku życia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 154 ustawy o PIT? Czy kwotę ww. przychodu może ręcznie przenieść w zeznaniu rocznym PIT-36, w rubrykę jako przychód zwolniony, mimo że w PIT-11 będzie ujęty jako przychód opodatkowany?

Jej zdaniem pobranie i odprowadzenie do urzędu skarbowego zaliczki na podatek od osób fizycznych od przychodu uzyskanego z tytułu odprawy i ostatniej pensji, wypłaconej 9 października przez płatnika, tylko i wyłącznie wynikało z faktu, że z dniem rozwiązania stosunku pracy, tj. 27 września wygasło oświadczenie złożone przez nią w sprawie stosowania przez płatnika zwolnienia od podatku od przychodów podatnika po ukończeniu 60. roku w przypadku kobiety. Płatnik nie mógł zastosować owego zwolnienia podatkowego. Natomiast podatniczka uważa, że może zastosować zwolnienie w rozliczeniu rocznym za 2023 r., do kwoty przychodu otrzymanego 9 października, tj. do przychodu z tytułu odprawy emerytalnej i ostatniej pensji. Ponieważ, aby skorzystać z omawianego zwolnienia, podatnik nie może otrzymywać mimo nabycia uprawnienia, świadczeń wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 154 ustawy o PIT. Z art. 21 ust. 1 pkt 154 ustawy o PIT wynika, że zwolnione od podatku są przychody otrzymane przez podatnika, który mimo nabycia uprawnienia do emerytury, tej emerytury nie otrzymuje. Tym samym, warunek „nieotrzymywania emerytury” jako warunek do zastosowania ww. zwolnienia podatkowego, powinien być spełniony na moment otrzymania przychodu, tj. na moment wypłaty należności ze stosunku pracy.

Fiskus: Podatnik samodzielnie może dokonać korekty

W interpretacji z 5 lutego 2024 r. (nr 0113-KDIPT2-2.4011.914.2023.1.AKR) dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przyznał rację podatniczce.

Stwierdził, że przychód uzyskany przez podatniczkę z tytułu odprawy emerytalnej oraz ostatniego wynagrodzenia za wrzesień 2023 r. do wysokości 85 528 zł, korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 154 ustawy o PIT. Wypłata tych świadczeń nastąpiła bowiem przed wypłatą pierwszej emerytury. Podatniczka może zatem, w rocznym zeznaniu podatkowym za 2023 r. zastosować ulgę dla seniorów w odniesieniu do kwot przychodu z tytułu odprawy emerytalnej oraz ostatniego wynagrodzenia należnego za wrzesień 2023 r. do wysokości 85 528 zł, tj. może je samodzielnie wyłączyć z przychodów opodatkowanych i przenieść do przychodów zwolnionych.

Dyrektor KIS podkreślił, że warunkiem skorzystania z przedmiotowej ulgi jest nieuzyskiwanie, mimo nabycia uprawnienia, nie tylko emerytury, o której mowa we wniosku, ale również innych świadczeń wymienionych enumeratywnie w art. 21 ust. 1 pkt 154 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Eksperci: Podatnik sam decyduje o uldze

-Należy zauważyć, że formularz PIT 11 który podatnik otrzymuje od płatnika nie jest wyznacznikiem stosowania ulg podatkowych. To podatnik sam decyduje na podstawie przepisów prawa, czy jest beneficjentem ulgi podatkowej i niezależnie od tego, co znajduje się w informacji podatkowej, którą otrzymał od płatnika – podkreśla Michał Cielibała, doradca podatkowy, prezes Biurex sp. z o.o.

Zauważa on, że formularz PIT-11 przy rozliczeniu podatkowym jest źródłem informacji, która może być korygowana w zakresie kosztów uzyskania.

– Informacje o składce zdrowotnej ubezpieczeniowej oraz wysokości zaliczki na podatek stanowią dane, które później służą podatnikowi do wyliczenia wysokości rocznego podatku dochodowego. Nawet jeżeli w wyniku błędu płatnik pobrałby zawyżoną zaliczkę na podatek dochodowy, to podatnik rozliczając w zeznaniu rocznym uzyska korektę i obliczy właściwą wysokość podatku dochodowego. Należy pamiętać, że płatnik ponosi odpowiedzialność karno-skarbową jedynie w przypadku gdy zaniży pobraną zaliczkę – podkreśla Michał Cielibała.

Ekspert dodaje, że pobór zaliczki przez płatnika w kwocie zawyżonej i wpłacenie tej zaliczki do fiskusa nie wywołuje konsekwencji skarbowych, a jedynie blokuje przez jakiś czas środki podatnika, który odzyskuje je w wyniku złożenia zeznania podatkowego.

– Słusznie organ podatkowy stwierdził, że może podatnik, może ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 154 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pogląd organu jest jak najbardziej prawidłowy. Jedyne czego w tej interpretacji brak, to wskazania, dlaczego nie należy dokonać korekty deklaracji PIT-11. Jednak wydana interpretacja jest jak najbardziej zasadna i odpowiada prawu – ocenia dr Mateusz Gogol, doradca podatkowy w Kancelarii Głowacki i Wspólnicy.

Zespół kancelarii w składzie: r.pr. Bogdan Dzudzewicz oraz r.pr. dr Karolina Szczepańska – Leśniewska wsparli Klienta w transakcji wniesienia aportem udziałów o wartości kilku milionów złotych w polskiej spółce z o.o. do spółki cypryjskiej.

Transakcja obejmowała podwyższenie kapitału zakładowego w spółce limited liability company na Cyprze i wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci udziałów w polskiej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. Transakcja wniesienia udziałów aportem może stanowić alternatywę dla sprzedaży udziałów.

Pomoc udzielona przez Kancelarię obejmowała także kwestie związane z transgranicznym charakterem transakcji oraz współpracę z Kancelarią cypryjską.